Monday, March 4, 2019

เบาหวาน

เมื่อ 4 ปีก่อน (กลางปี 2015) ผมเริ่มงดน้ำตาลอย่างจริงจัง โดยเกิดแรงบันดาลใจจากที่เห็นพ่อตามีอาการเบาหวานกำเริบจนทรุดหนัก

ถึงแม้ในตระกูลผมจะไม่มีใครเป็นเบาหวาน ผมก็ไม่อยากเสี่ยงหลังจากเห็นความลำบากของคนที่เป็นโรคนี้

ผมงดน้ำตาลทุกอย่าง
  • กินกาแฟดำ หรือลาเต้ ไม่ใส่น้ำตาลเลย 
  • เลิกกินน้ำหวานทุกชนิด (ชาเขียว, ลิปตันไอซ์ที และเชวปส์มะนาวโซดาของโปรด)
  • กินก๋วยเตี๋ยวไม่ปรุงน้ำตาล 
  • งดขนมหวานทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นเบเกอรี่หรือขนมไทยของโปรด
  • งดข้าวมื้อเย็น
การงดข้าวมื้อเย็น หมายถึงไม่กินข้าวสวย แต่กินกับทุกอย่าง และหลัง ๆ เริ่มลามมากินแต่สลัดในมื้อกลางวัน

ผมทำแบบนี้อยู่ 2 เดือนแทบไม่มีผลเรื่องน้ำหนัก ทุกอย่างดูทรงตัว 

พอเดือนที่ 4 เพื่อนเริ่มทักว่าหน้าตอบมาก ดูผอม ผมชั่งน้ำหนักดูตกใจมาก

ลดไป 16 กก.!!!

เหมือนช่วงแรกร่างกายยังค่อย ๆ ดึงของเก่าออกมาใช้ แต่พอหลัง ๆ หมดของเก่า น้ำหนักจึงลดฮวบฮาบ

ผมจึงกลับมาเดินสายกลางหน่อย คือทานข้าวในมื้อเย็นเล็กน้อย (1-2 ทัพพี) เริ่มทานขนมหวานบ้าง จนน้ำหนักอยู่ในจุดที่พอใจ (65 กก. ที่ความสูง 170 ซม.)

ทุกอย่างดูดี ผมมีวินัยในการเข้มงวดกับน้ำตาล จนเป็นเรื่องปกติของชีวิต 

จนวันที่ 1/3/2019 
ผมเข้าโรงพยาบาลเนื่องจากน้ำตาลขึ้นไปถึง 850 เป็นอาการเบาหวานเฉียบพลัน!!!

วันนี้ 5/3/2019 ผมกำลังออกจากโรงพยาบาล พร้อม Pen Fill สำหรับฉีดอินซูลิน 4 ครั้งต่อวัน, ตารางสำหรับบันทึกปริมาณอินซูลินที่ฉีดและค่าน้ำตาลในเลือด และตารางควบคุมอาหารจากนักโภชนาการ

ระหว่างทางกลับบ้านแวะซื้อแผ่นวัดน้ำตาลในเลือด

เริ่มต้นชีวิตของผู้ป่วยเบาหวาน